Jim Morrison ο ποιητής τραγουδιστής,..THE END?...

Είναι όλοι εδώ ?

             Είναι όλοι εδώ ?                    

                       Είναι όλοι εδώ ?

Πρόκειται να αρχίσει η τελετή ΞΥΠΝΗΣΤΕ

Δεν μπορείτε πια να θυμηθείτε που σταμάτησε το Όνειρο ? 

Ο James Douglas Morrison είχε μια γλυκιά κι ευγενική ομορφιά που  σου θύμιζε άγγελο αναγεννησιακών πινάκων. Το μυστήριο παιδί αγαπούσε τα άκρα και αυτό το είχε πει κάποτε με τον εξής τρόπο : (( Μ`αρέσουν τα ψηλά ,και τα χαμηλά σημεία. έχουν πιο πολύ ενδιαφέρον)). Σάτυρος στην σκηνή ,με γνήσια ντροπαλότητα και αθωότητα ,προκαλεί και γίνετε αινιγματικός τραγουδώντας νεανικά την ευαισθησία της ελευθέριας του.Πολλές φορές οι χοντράδες του και ο ηλεκτρισμός του ήταν η αφορμή να προκαλεί το δέος και την δραματική άποψη των πραγμάτων συνομιλούσε με το κοινό του λες και γνωριζόταν χρόνια. Δεν κρατούσε  προσχήματα ,και μαινόταν σαν ταύρος όταν αντίκριζε αστυνόμευση στις εμφανίσεις του. Γνωρίζουμε πολύ καλά τις φασαρίες που είχε σε μια εμφάνιση στο Μαϊάμι ,όταν έδειχνε τα αχαμνά του γυμνά στους αστυνομικούς που είχαν κατακλύσει τον χώρο.. Και όμως τον είχαν πληγώσει πολύ, και πρώτοι οι γονείς του που του φέρθηκαν τόσο παγωμένα όταν είδαν τον γιο τους χίππη.

Ήταν Νοέμβρης του 78 όταν έμαθε ο κόσμος για ένα αμερικανό προσευχητή που το όνομα του, θρύλος πια , είχε περάσει από τις 3 Ιουλίου του 71 στο μουσικό πάνθεον της αιωνιότητας, εκείνο τον Νοέμβρη κυκλοφόρησε η ποιητική πλευρά του Jim Morrison πάνω στο βινύλιο που ξάφνιασε τους απανταχού φίλους του κάνοντας τους να πιστέψουν πως το δαιμόνιο παιδί επέστρεψε στην ζωή για να  συνεχίσει ότι άφησε λειψό.. όλοι ήξεραν τον Morrison σαν ποιητή από τα υπέροχα λόγια που επενδύανε τα άλμπουμ των Doors ,αλλά ήταν η μοναδική φορά που στο American Prayer ο ίδιος απαγγέλλει ποιήματα του.O Robbie Krieger,μέλος του συγκροτήματος ,είπε πως ήταν επιθυμία του ιδίου του Jim να παρουσιαστούν αυτά τα ποιήματα κάποτε στο κοινό του, τις μαγνητοταινίες τις είχε βρει ο Robbie στα 1975 και βρισκόταν στα χέρια του john Haeny. είχαν ηχογραφηθεί στις 8 Δεκεμβρίου του 1970 ημέρα γενέθλιων του Jim .στο στούντιο  από τον haeny ...;Αργότερα όταν πήγε στο Παρίσι ο Morrison ,θέλησε να συνεχίσει την ηχογράφηση των ποιημάτων του ,μα το μοιραίο δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν ,αφού είχαν βρεθεί οι ταινίες ,την ύπαρξη των οποίων αγνοούσε και η εταιρία τους .Η ELEKTRA,σε συνεννόηση με τους υπόλοιπους Doors,Ο John καταφέρνει να ηχογραφήσει για ένα άλμπουμ τις απαγγελίες με την συνοδεία της μουσικής του γκρουπ και όλοι μαζί να προσφέρουν την δουλειά αυτή σαν φόρο τιμής στον ποιητή Jim Morrison που έδωσε τόσα πολλά ..

Τα ποιήματα αυτά μιλάνε για την ζωή , τους ανθρώπους ,τον θάνατο ,το Σεξ και την ασχήμια του αμερικάνικου κατεστημένου. με την προσθήκη ορισμένων ηχητικών εφε o Morrison σαν να ήθελε αυτά τα ποιήματα να τα χρησιμοποιήσει για σενάριο κάποιας ταινίας που ονειρευότανε.. ακούμε μέσα στον δίσκο βουητό δρόμου, ένα δυνατό ήχο ισχυρού αέρα ,θόρυβο βροντής ,στρατιωτικά παραγγέλματα ,κ,α Ο Morrison  όταν ξεκίνησε για την λεύτερη δημιουργία του δεν φόρεσε καμία μάσκα γιατί κατάλαβε κάτι που οι άλλοι αστέρες της μουσικής των τελευταίων δεκαετιών δεν θέλησαν να καταλάβουν. αυτό το κάτι ήταν ο αυθορμητισμός ..

Σε μια συνέντευξη  ο Morrison ανακοινώνει την φιλοσοφία των Doors με προσωπικούς του όρους,< ενδιαφέρομαι για καθετί σχετικό με επανάσταση ,αναστάτωση ,χάος ,ιδιαίτερα σχετικά με ενέργειες δίχως νόημα .μου φαίνετε πως αυτός είναι ο δρόμος για την ελευθερία.>>

Η αιτία για τον χωρισμό των Doors ,κατά κάποιο τρόπο ήταν ένα τραγούδι ,

το THE END. 

Αυτό είναι το τέλος ωραίε μου φίλε

Αυτό είναι το τέλος μοναδικέ μου φίλε

Το τέλος όλων αυτών που ονειρευτήκαμε

Το τέλος κάθε πράγματος που στέκετε ακόμα,

Το τέλος

Χωρίς ασφάλεια η έκπληξη το τέλος

Ποτέ δεν θα ξανακοιτάξω μέσα στα μάτια σου

Αυτό είναι το τέλος ωραίε μου φίλε

Αυτό είναι το τέλος μοναδικέ μου φίλε, το τέλος

Είναι δύσκολο να σε λυτρώσω αλλά και ποτέ δεν θα με ακολουθήσεις

ξεκίνησε σαν ένα απλό τραγούδι αποχωρισμού, οι πρώτοι στίχοι ,και το ρεφρέν, καθώς όμως το παίζαμε κάθε νύχτα ,ανακαλύψαμε ένα περίεργο συναίσθημα ,ένας μακρύς ,αργόσυρτος ,απλός ρυθμός ,η παράξενη κιθάρα που έβγαζε εκείνους του ήχους ,αόριστα ανατολίτικους η αμερικάνικους η ινδικούς .

Του άρεσαν τα άκρα ,ζούσε στα άκρα ,και έλεγε συχνά ,,

<Θαρρώ πως τα ψηλότερα και τα χαμηλότερα σημεία είναι και τα πιο ενδιαφέροντα,

Όλα τα αλλά σημεία που βρίσκονται ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα , είναι ε, κάτι μεταξύ,,  Θέλω ελευθέρια για να δοκιμάσω το καθετί, τουλάχιστον μια φορά.>>

Πολλοί παρατηρητές περιγράφουν την σκηνική παρουσία του Μορρισον σαν σατανική, Ο ίδιος προτιμούσε τον όρο πρωτόγονη,ο Μορρισον έβλεπε πως  η προσπάθεια της βιομηχανοποίησης να επιβάλει μια συγκεκριμένη μουσική ,ήταν κάτι απάνθρωπο που του προκαλούσε αηδία,πάλεψε ενάντια στην κυριαρχία των στάνταρςμεστίχουςνότες ,κείμενα ,ουρλιαχτά,κραυγές,προσπαθώντας να δείξει στο πλήθος τον δρόμο της ελευθερίας.

Ο ήχος του επιδρά με πολύ διεγερτικό τρόπο στο νευρικό σύστημα ,στον εγκέφαλο και δημιουργεί  (τάσεις εξέγερσης )στον ακροατή που αρχίζει να  ξερνά την σαβούρα που τον τάισαν τόσο καιρό.Εξ άλλου φαίνεται ολοκάθαρα  στους στίχους του η προσπάθεια του να δείξει στον κόσμο τις πόρτες για την ελευθερία .

Σχίσε τον ιστό που σε τυλίγει

είσαι καταδικασμένη σε μια φυλακή

που επινόησες η ίδια

γκρέμισε τα όλα και βαλε πλώρη για αλλού

Ο Μορισον οραματίζεται  ένα μυθικό ρόλο  για τον εαυτό του σαν ροκ τραγουδιστή. .

Όταν οι Doors εμφανίσθηκαν κάποτε στην εκπαιδευτική εκπομπή του Γκολντσταιν , προς το τέλος της εκπομπής ο Μορρισον, αφού διάβασε μερικά ποιήματα από μια δική του συλλογή που την χάριζε μόνο σε φίλους, έκλεισε το βιβλίο, γέλασε ζεστά αλλά αμήχανα και κατέληξε << Δεν τα καταφέρνω να διαβάζω. Η μουσική μου δίνει το είδος της σιγουριάς που χρειάζομαι. .Θαυμάζω τους ποιητές που όχι μόνο γράφουν αλλά και διαβάζουν άνετα τα ποιήματα τους σε κόσμο. Θα ήθελα να ήμουν και εγώ έτσι>>

Κάτω από το φεγγάρι Στις  όχθες μιας αρχαίας λίμνης

Ξαναμπές στο αγαπημένο δασάκι, Ξαναμπες στο Όνειρο

Έλα μαζί μας, Έγιναν όλα θρύψαλα και χορεύουν

  Ο Μορρισον δεν επικροτεί τα ναρκωτικά καθώς γνωρίσει ότι η μαζική τους κατανάλωση δεν εκφράζει τίποτε άλλο από την αθλιότητα και την μιζέρια των καθημερινών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. η ηρωίνη και τα άλλα ναρκωτικά που τόσο έξυπνα πλασάρισε η εξουσία  (CIA) για να διαβρώσει το κίνημα των χίπις και του ροκ έκαναν μια χαρά την δουλειά τους , αποπροσανατόλισαν μια ολόκληρη γενιά.

Η εξουσία για τον Morrison ήταν το μανιφέστο του κακού, γιατί η εξουσία έλεγε ψέματα, έλεγε ψέματα με το στόμα των τραστ και των υπαλλήλων των υπουργείων, των αξιωματικών της αστυνομίας, των διαφημιστικών γραφείων, των εκδοτών εφημερίδων και περιοδικών μεγάλης κυκλοφορίας, η εξουσία ήταν αυτή που οδήγησε την νεολαία της εποχής του Morrison στο γαλλικό Μάη του '68 στην Ευρώπη και στην άρνηση στράτευσης για το Βιετνάμ στην Αμερική ...;
Απογοητευμένος από την απομόνωση του μέσα στην κοινωνία από την στέρηση της ελευθέριας του, μέσα στην αυτοεξορία του βλέπει κάπου μακριά μια σπίθα, ακούει γλυκούς ήχους με τεντωμένες τις αισθήσεις του πάνω στην μάνα γη.

Ο ποιητής Morrison δαιμόνιος και μυστικιστής, Hθελε την αμερικανική κοινωνία με αλλαγμένο πρόσωπο για να μπορέσει να δεχθεί τα καινούργια πράγματα και να πάψει να αμφιταλαντεύεται στις μετριότητες . αυτό ήταν που ο Jim δεν ήθελε καθόλου, την μετριότητα. Πήγε με τους doors επειδή με τον Manzarec γνωρίστηκε μια εποχή που ο Morrison με τα λόγια του προσέλκυε τις μάζες , Kι` αυτή η δύναμη του ήταν που ήθελαν οι Doors που ονομάζονταν ( Eπαναστάτες μέσα από τον Eρωτα ).Tο όνομα τους οι Doors  το πήραν από το βιβλίο του Albous Huxley (The Doors Of Perception).

Η ζωή και η επανάσταση για τον Jim ήταν ένα και το αυτό και περνούσε διαδοχικά από τον οργασμό ,στο σεξ ,στο θάνατο. οι 3 λοιποί Doors που έζησαν από κοντά τον Jim , μπορούν να θυμούνται καθαρά για μια ζωή το Θρύλο Morrison ..Από τότε που γνωρίστηκαν ,που τραγούδησαν ,που φώναζαν, που (κάπνισαν ),που διαμαρτυρήθηκαν και ήπιαν μαζί, μέχρι και τότε που πήγαν στο κοιμητήρι του Παρισιού, έδειξαν ότι είχαν συνδεθεί στενά ,όχι μόνο μουσικά ,αλλά και ιδεολογικά και κυρίως ψυχικά .αυτό το απέδειξαν στο American Prayer,άλμπουμ προσκύνημα στην μνήμη του μεγάλου τους φίλου , Jim Morrison.  

Η ευκαιρία είναι μοναδική, δεν επαναλαμβάνεται
και κάθε δισταγμός είναι καταστροφή.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για παζαρέματα,
Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε ΤΩΡΑ 

  Ξεφωνίζει πάνω στο πάλκο, αλλά και μέσα από τον τάφο του,
Στο Παρίσι, Όπου βρίσκεται από το 1971, μόνο βιολογικά νεκρός ...;