Alain Ronay - Ο καλύτερος φίλος του Jim που βρισκόταν εκεί περιγράφει όλα όσα συνέβησαν μία ώρα μετά το θάνατο του!

Όλα και τίποτα έχουν γραφτεί για το τέλος του τραγουδιστή των Doors,Jim Morrison. Αλλά τι πραγματικά συνέβη στις 3 Ιουλίου πριν από είκοσι χρόνια, κανείς δεν έχει πεί ποτέ. ...Και αυτό συμβαίνει επειδή ο Alain Ronay, (φωτογράφος) και πολύ καλός φίλος του Jim Morrison, που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήγε στο διαμέρισμα του και είδε τον Jim μέσα στη μπανιέρα του να βρίσκεται νεκρός, κράτησε τη σιωπή του τόσα χρόνια. Τώρα για να υπερασπιστεί τη μνήμη του φίλου του,Jim Morrison, μιλάει ανοιχτά. Μιλάει για όλες της λεπτομέρειες εκείνης της ημέρας, απο την παράξενη συμπεριφορά της Pam, την ανικανότητα  των γιατρών μέχρι και για την επιπολαιότητα της αστυνομίας να κρατήσει κρυφή την είδηση του θανάτου του. Θυμάται επίσης τις ευτυχισμένες μέρες που πέρασε με τον Jim στο Παρίσι, την αγωνία του τραγουδιστή, την επιθυμία του να αποτοξινωθεί απο το αλκοόλ και να κρατήσει μακρυά απο τον εαυτό του την ηρωίνη.

Ένας Γάλλος και πολιτογραφημένος Αμερικανός, ο  Alain συναντήθηκε με τον Jim στην Καλιφόρνια το 1964. Από τότε έγιναν στενοί φίλοι.

Παρασκευή 2 του Ιουλίου 1971 

Ο Jim και γώ κάναμε μία βόλτα στην πλατεία  Marais Quarter στο Παρίσι.

Η ιστορική περιοχή εξυπηρετούσε  ως φόντο για τις συζητήσεις μας, που κυμαίνονταν από την επίσκεψή του δασκάλου Γιόγκα του (ο Jim μου είχε ζητήσει να γίνω διερμηνέας του στο το θέμα της συζήτησής τους: τον άνθρωπο ως ένα τεντωμένο σχοινί  με κατεύθυνση προς το θάνατο) , για την ανάλυση απόψεων για τον Nietzche , για την αυτοκτονία. Ο Jim είχε εμμονή με τον θάνατο.

Όλοι το ήξεραν αυτό , αλλα σπάνια άνοιγε συζήτηση για αυτό το θέμα μαζί μου.Εκείνο το πρωί  μιλούσε συχνά για αυτό το θέμα.  Κατάφερα εκείνη τη μέρα να απομακρύνω τις σκοτεινές σκέψεις του για τον Oscar Wilde.

Παρά το γεγονός ότι κανείς από εμάς δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για αυτόν, ο Oscar φαίνεται να ανύψωσε τα πνέυματά μας σημαντικά.

Ένα μήνα νωρίτερα όταν ο Jim και η Pamela Courson ήρθαν να με επισκεφθούν στο Λονδίνο, τους κράτησα ένα δωμάτιο στο Cadogan Hotel κοντά στο Sloane Square. Τους είπα πως αυτό ήταν το μέρος που ο Wilde συννελήφθει.

''Αλλα, έχετε συνηδειτοποιήσει πως ο Oscae Wilde έμενε εδώ;'', είπα απερίσκεπτα.''Υπάρχει ακόμη και μία πλάκα εδώ κοντά στην πόρτα. Είμαι σίγουρος γιαυτό. Δεν το βλέπετε; ''

O  Jim δεν απάντησε και εγώ πρόσθεσα: ''Προσέξτε , μην ακολουθείτε ακριβώς τα βήματα του,γιατί μπορεί να καταλήξετε σαν και αυτόν''.

Οι λέξεις μου κρεμόντουσαν στον αέρα. ο Jim εξακολουθούσε να μήν απαντάει. Τί θα μπορούσε να πεί άλλωστε; Οι ιδέες μου ήταν εντελώς εκτός τόπου και αισθάνηκα ηλίθιος.

Ευτυχώς ένα μισοάδειο κατάστημα που είδαμε σ¨΄ενα πολϋ στενό δρόμο, μας επέτρεψε να αλλάξουμε το θέμα μας. Μία πινακίδα ζωγραφισμένη στο χέρι , μας ενημέρωνε ότι ήμασταν στο Voix d'Orphee, αλλά τί ήταν αυτό κανένας μας δεν ήξερε. Παρόλο που εμένα δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα, ο Jim Μου ζήτησε να ρωτήσω στα Γαλλικά τί ακριβώς ήταν εκεί μέσα. Η διάθεσή του ανέβηκε στα ύψη όταν του είπα πως ήταν ένα στούντιο ηχογραφήσεων.

''Ει, είναι ένας καλός οιωνός,έτσι δεν είναι. Μπορώ να τελειώσω την ποίηση μου εδώ. Αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω. Δεν έχω πρόθεση να φύγω απο το Παρίσι, είμαι χαρούμενος εδώ. Πρέπει να πάρω πίσω τις κασέτες ηχογράφησης που άφησα στην Village Recorders . Σίγουρα οι λαθρέμποροι έχουν ήδη ορμήσει πάνω τους και μπορεί να μήν είναι κατάληλλες για κυκλοφορία''.

Τα αρχοντικά και ιστορικά μνημεία εξαφανίστηκαν όταν φθάσαμε στην Rue des Rosieres, έναν πολύχρωμο δρόμο στον οποίο λειτουργού πολλά μικρά καταστήματα απο διάφορες χώρες. Ενώ ο Jim αγόραζε ένα κρεμαστό κόσμημα για την Pam , παρατήρησα για πρώτη φορά, οτι προσπαθούσε να φαίνεται χαρούμενος, ενώ είχα την απόλυτη αίσθηση πως δεν ήταν καθόλου. Υπήρχε μία απροσδιόριστη ανησυχία στις χειρονομίες του. Τον ήξερα πολύ καλα.

Υπήρε κάτι το μή φυσιολογικό και λάθος στην συμπεριφορά του. Κάτι απίστευτο γιατί ποτέ ο Jim δεν παρακάλεσε κανέναν.  Δεν είπε τίποτα. Προσπάθησε να πάρει το χρόνο του για να βρεί δικαιολογίες για να μείνω μαζί του. Ήταν απελπισμένος. Αυτό το είδα ξεκάθαρα. Αλλα γιατί; Δεν ρώτησα. Δεν θα μου εξηγούσε ποτέ.

Στο παρελθόν ο Jim πάντα επιτύγχανε να κρατάει το άγχος του υπο έλεγχο.Ωστόσο , προσ το μεσημέρι, δεν χρειαζόταν κανείς να το μαντέψει. Δεν έκανε καμμία προσπάθεια να κρύψη τη μεγάλη ταραχή του. Ταρακουνήθηκε απο έναν ισχρό λόξιγκα για ώρα.

Φάγαμε σε ένα εστιατόριο που ειδικεύεται στα τρόφιμα Αλσατίας. Αργότερα,το απόγευμα,  ανακαλύψαμε έναν προμηθευτή σπάνιων κινηματογραφήσεων  μεταξύ των οποίων ήταν μερικές από τις ταινίες του Fritz Lang. Σταματήσαμε μπροστά από τον τσαγκάρη, όπου ο Jim είχε αφήσει τισ καινούργιες του  μπότες για να τις μεγαλώσει. Δέν ήταν έτοιμες ακόμα. Ο λόξυγκας επανήλθε δρυμήτερος για να ταρακουνήσει βίαια το σώμα του Jim. Εκτός απαυτό, η ταραχή του γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Τα νεύρα του δεν ήταν σε καλή κατάσταση, ήταν πολύ τσιτωμένος για λόγους τους οποίους δεν γνώριζα.

Η κατάσταση της συναισθηματικής αναταραχής του έφτασε στο αποκορήφωμα στο διαμέρισμά του , περίπου στις 17.30, όταν έπρεπε να φύγω για να συναντησω την  Agnes Varda.

''Μην φύγεις!'', με εκλιπαρούσε. Υπήρχε κάτι το μή φυσιολογικό σε όλα αυτά. . Στη συνέχεια προσπάθησε να πάρει το χρόνο του και η τακτική του ήταν προφανής αλλά ξένη προς την προσωπικότητά του. Όσον αφορά τις επευφημίες σας ο Jim Morrison είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.

Ήταν απελπισμένος. Αλλά γιατί; Ποτέ δεν τον ρώτησα γιατί ήξερα πως δεν θα μου πει.Πρώτα απ 'όλα ήθελε να διαβάσω το άρθρο του  Newsweek με κάθε κόστος. Φαινόταν πολύ σοβαρός όταν μου ζήτησε να το κάνω αυτό, αλλά ήδη είχα ξεκινήσει να φύγω και δεν πρόσεξα καν το εξώφυλλο του περιοδικού. Χρειάστηκε περίπου μισή ώρα ωστε να μπορέσω να φύγω απο το διαμέρισμα του και να κατέβω τις σκάλες. Ο  Jim ακόμα προσπάθησε να με κρατήσει προφασιζόμενος πως ήθελε να στείλει ένα τηλεγράφημα μερικά τετράγωνα πιο κάτω και ήθελε να τον βοηθήσω χρησιμοποιώντας τα γαλλικά μου.  Ευτυχώς βρέθηκε στην πολυκατοικία ένας ταχυδρόμος πράγμα το οποίο με βοήθησε να ξεφύγω, αλλά ο Jim με ρώτησε αν μπορούσε τουλάχιστον  να έρθει μαζί μου. Απέναντι απο ένα καφέ στην πλατεία της Βαστίλης ο Jim έκανε την τελευταία του προσπάθεια "'Ελα Άλαν κατσε έστω για μία μπύρα ακόμη μαζί μου, τί λες; Μή φύγεις , μείνε μαζί μου. Κάντο για έναν παλιό φίλο.'' Ο λόξυγκας διέκοπτε συνεχώς την ομιλία του.

Η ξαφνική αλλαγή της συμπεριφοράς του με μπέρδεψε και προκάλεσε την ταραχή μου, σε σύγκριση με τη συμπεριφορά του Jim οτν τελευταίο μήνα που πέρασε με την Pam. Σαυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, έδειχνε ήρεμος και ευτυχισμένος. Το Παρίσι ήταν καλό γιαυτόν. Είχε ξεφορτωθεί τη ζημιά που του έκανε η δόξα και η δημοσιότητα και βρήκε ξανά τον εαυτό του.  Εγραφε όλη την ώρα, εκανε βόλτες στην πόλη ξέροντας οτι δεν θα τον αναγώριζαν εύκολα και είχε σχεδόν σταματήσει να πίνει.  Δεν είχε πάρει ναρκωτικά ακόμα μεχρι τότε.

Η συνήθεια της Pam φαινόταν πως δέν τον είχε επηρεάσει.Ηγήθηκε τη δική της, ανεξάρτητη ζωή στο Παρίσι και δεν ζούσε μαζί του. Ωστόσο, εκτός απο μερικές εξαιρέσεις, εγώ και ο Jim περάσαμε σχεδόν όλο τον Ιουνιο μαζί οι δυό μας.Οι μέρες μας ήταν ήρεμες και ίσως αυτό ήταν το καλύτερο που μοιραστήκαμε. Ο Jim πρωόρηζε να θάψει το ρόκ αστέρι που ήταν. Η υπόσχεσή του τηρήθηκε.

Ο σκοπός της διαμονής του Jim στο Παρίσι ήταν να αποτοξινωθεί απο το αλκοόλ και να ξεχάσει πως η δόξα τα προκάλεσε όλα αυτά. Τον Ιούνιο του 1971 ο Jim ήταν πολύ δημιουργικός. Πέρασε πολύ χρόνο γράφοντας ποίηση.

Πηγαμε σε ένα καφέ στην Πλατεία της Βαστίλης.  Παραγγείλαμε και ζήτησα απο τον σερβιτόρο να βιαστεί. Ο Jim έκλεισε ξαφνικά τα ματια του, ενώ ο λόξυγκας του έκανε την επανεμφάνισή του. Ήταν καλά συγκεντρωμένος στην προσπάθειά του να απαλλαγεί απαυτόν. Όταν τον κοίταξα είχα την σαφή αίσθηση πως το προσωπό του έιχε το θέμα μιας μάσκας θανάτου. Το συναίσθημα εξαφανίστηκε όταν ο Jim άνοιξε τα μάτια του.  Με κοίταξε και σαν να περίμενε να πώ ψέμματα με ρώτησε ''Τί είδες;''

''Τίποτα Jim, τίποτα''

Ενώ είχαμε παραγγείλει άλλον έναν γύρο μπύρες συνειδητοποίησα οτι πραγματικά έπρεπε να φύγω και του είπα ''Συγχώρεσέ με αλλα πραγματικά πρέπει να πηγαίνω''. Ετρεξα, και σταμάτησα στην κοντυνότερη είσοδο μετρό. Γύρισα να τον δώ άλλη μία φορά. Ήταν προφίλ και ξαφνικά σαν να αισθάνθηκε οτι τον κοίταζα, γύρισε και με κοίταξε και αυτός. Όλο αυτό κράτησε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Τότε κατέβηκα τις σκάλες.

Η Agnes ρίχνει μία ανυπόμονη ματιά πάνω μου και επανέλαβε: ''Λοιπόν , σου φάνηκε σαν να είδες ένα πρόσωπο νεκρού ανθρώπου''.

''Όχι πρόσωπο'' , τη διόρθωσα, ''Είδα μία μάσκα θανάτου''.

 H Agnes ήταν απασχολημένη,κοιτώντας επιφανειακά, για ένα γράμμα στο γραφείο της. Επρεπε να δώ τα μάτια της τα οποία ήταν κρυμμένα πίσω απο τα μαυρα της μαλλιά. Ήθελα να δώ αν ήταν αδιάφορη,σκεπτική ή αν το έκανε αυτό για να με ηρεμήσει.

''Να συνεχίσω;'',την ρώτησα
«Φυσικά», απάντησε ανυπόμονα, κρατώντας το χέρι της στο ντουλάπι αρχειοθέτησης σαν να ήταν  σελιδοδείκτης και με κοίταζε.

''Τί εννοείς λέγοντας μάσκα;'' , με ρώτησε
 
Είναι το είδος του μακιγιάζ που εφαρμόζεται στους ανθρώπους που έχουν μόλις πεθάνει. Ο Jim είχε ένα τετοιο βιβλίο στη βιβλιοθήκη του. Το εξώφυλλο ήταν το πρόσωπο του William Blake. Είε αυτό το βιβλίο τότε που ήμασταν φοιτητές και ζούσαμε μαζί.


"Τώρα καταλαβαίνω, αυτό είναι περίεργο"

''Περίεργο- θα μπορούσες να πείς κάτι καλύτερο απαυτό. Κοιτάζοντας το με έκανε να αρρωσταίνω.''


"Βλέπω ότι αυτό to βιβλίο σου έχει κάνει πραγματικά  εντύπωση''

''Ο Jim ήξερε οτι εσύ και εγώ θα δειπνούσαμε μαζί , αλλά εκείνος συνέχισε να επιμένει να μείνω μαζί του για να δούμε κάποιες ταινίες που του είχα δώσει, εγώ αυτός και η Pam'' 

 H Agnes μου έδωσε ένα ενθαρυντικό χαμόγελο. ''Αν θές μπορούμε να μήν πάμε στο Βιετναμέζικο εστιατόριο,το κάνουμε άλλη φορα. Πάνε μαζί τους.Τέλοσπάντων, είμαι κουρασμένη και πρέπει να τελειώσω και ένα κείμενο.''

"'Ούτε καν να το συζητάς.Δεν θέλω να πάω πίσω.Πάμε να φάμε αυτα τα 7 μπαχαρικά ή οπως αλλιώς τα λένε''


Η Agnes έκλεισε τα πατζουρια, τα φώτα και την τηλεόραση.Γύρισε και με ρώτησε.. '
'Ξεφορτώθηκε τουλάχιστον τον λόξιγκά του;'' 

''Οχι καθόλου''

Νωρίς το επόμενο πρωί, ( τελικά ξεκουράστηκα  μετά από μια νύχτα αϋπνίας),σηκώθηκα με την αίσθηση οτι ένα τηλέφωνο χτυπούσε.Αλλά δεν ήμουν σίγουρος οτι ήταν το τηλέφωνο στην πτέρυγα του διαμερίσματος οπου κοιμόταν η Agnes. Έτρεξα μέχρι την είσοδο του σαλονιού που ήταν το δεύτερο τηλέφωνο. Η γραμμή ήταν νεκρή. Ξαναπήγα να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου, με την ίδια αίσθηση πως το τηλέφωνο είχε χτυπήσει.

Όταν ξύπνησα για δεύτερη φορά ήμουν σίγουρος πως είχα ακούσει το τηλέφωνο να κουδουνίζει.
Έξω ακουγόντουσαν οι χαρακτηριστικοί ήχοι της ημέρας. Άκουσα το καπάκι του γραμματοκιβωτίου να κλείνει. Αυτό σήμαινε πως ήταν οκτώ η ώρα. Η αλληλογραφία ήταν πάντα στην ώρα της.

Πήγα στο στο τηλέφωνο και πήρα την καθηγήτρια της Γιόγκα. Ήταν μία νευρική γυναίκα που κάπνιζε σαν φουγάρο , φορούσε πάντα κοντές φούστες και ήταν ψηλή και αδύνατη σαν μοντέλο. Η ικανότητα της ως θεραπεύτρια είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη στους επιφανείς πελάτες της,τα μεγαλύτερα μυαλά του Παρισιού. Είχε φοβερή επιρροή επάνω τους αν και δεν πίστευα απόλυτα στις δυνάμεις της, αλλά κράτησα επαφή με την ελπίδα πως θα δεχόταν την Pam αρκετά σύντομα και ίσως μπορούσε να την βοηθήσει.

''Φεύγω απο την πόλη και δεν θα είμαι πίσω πριν να επιστρέψεις στην Καλιφόρνια'', μου είπε. ''Αν ο φίλος σας χρειάζεται τη βοήθειά μου, να επισκεφθεί έναν γιατρό πρώτα''. ''Θέλω να κάνει πρωτα ένα τσέκ άπ, να του το πείτε αυτό.'' ''Έχει προβλημα με το κυκλοφορικό; Έχει ιστορικό με ναρκωτικές ουσίες; Πρεπει να τα γνωρίζω όλα αυτά'':

''Ναι, αλλα δεν ήρθα σε επαφή μαζί σου για τον Jim αλλα για την Pam. Νομίζω πως το είχα κάνει σαφές αυτό. Δεν θυμάσαι πριν λίγες μέρες που ήμασταν μαζί στο διαμέρισμα τους; Ήταν σε χάλια κατάσταση .''

"'Ποιά αυτή,δεν θα την αναλάμβανα ποτέ. Αλλά αν ο φίλος σας ανησυχεί να πάνε σε ένα γιατρό άμεσα. Τα νοιώθω αυτά.Μπορεί να είναι ήδη αργά. Πρέπει να κλείσω τώρα.''

''Περίμενε,μήπως μου κρύβεις κάτι;'',''Πρέπει να κλέισεις αμέσως; Επι την ευκαιρία  να σου πω να προσέχεις μετά τον Jim.Δεν θα είμαι εδώ για να τον προσέχω εγώ και απο χθές η συμπεριφορά του έχει γίνει περίεργη. .....Ναι....Ναι....Οκ ευχαριστώ. Να έχεις ένα καλό ταξίδι. ''

Το τηλεφώνημα αυτό με αναστάτωσε. Δεν ήξερα τί να κάνω. Μου μπήκαν διάφορες ιδέες στο μυαλό.

Λίγα λεπτά αργότερα το τηλέφωνο χτύπησε και πάλι. Ήταν η Pam με αυτόν τον μαλακό τόνο της φωνής της αλλά αυτή τη φορά υπήρχε ο τόνος του φόβου.

'Μπορείς να μιλήσεις λίγο πιο δυνατά; της είπα''

''Ο Jim είναι αναίσθητος και αιμοραγεί. Κάλεσε ένα ασθενοφόρο εγώ δε μιλάω Γαλλικά.¨¨

Η Pam άρχισε να κλαίει με αναφιλητά.

'' Νομίζω οτι πεθαίνει''

Έτρεξα στον κήπο και πήγα στην απέναντι πτερυγα οπου ήταν το διαμέρισμα της Agnes. Αρχισα να χτυπάω την πόρτα της επανειλημένα.Αμέσως ξύπνησε. Δεν ήξερα πως να χρησιμοποιήσω το τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης και της ζήτησα να το κάνει για μένα. Η Agnes άρπαξε το τηλέφωνο και μου είπε να της γράψω σε ένα χαρτί τη διεύθυνση του Jim.

''Θα σε πάω εκεί αλλα εσύ γράψε ένα σημείωμα στην καθαρίστρια και στον Bernando ότι έφυγα γιατί ήταν ανάγκη''


''Γιατί καλείς τον αριθμό ξενά και ξανά; Τί συμβαίνει;''

''Δεν ήμαστε στις ΗΠΑ εδώ. Παίρνει χρόνο. Πάρε και το διαβατήριο σου μαζί, θα σου χρειαστεί.''

Είπα στν Agnes να μή δώσει το όνομα Jim Morrison αλλα μόνο τον αριθμό του διαμερίσματος του. Εν τω μεταξύ εγώ έτρεξα πίσω στο δωμάτιό μου.

Όταν επέστρεψα η Agnes έβαζε βιαστικά ένα μακρύ φόρεμα πάνω απο το νυχτικό της ενώ μιλούσε στο τηλέφωνο.

''Είναι Αμερικανίδα δεν ξέρει Γαλλικά. Στείλτε εκεί καποιον που να γνωρίζει Αγγλικά ωποσδήποτε. Στον τρίτο όροφο η πόρτα στα δεξιά.''

Στο μυαλό μου, ήμουν ήδη στον δρόμο. Έτρεμα απο το φόβο μου και κόντεψα να τα κάνω πάνω μου. Η Pam είχε πάντα μία τάση για δράμα, αλλά αυτή τη φορά ήξερα οτι είναι διαφορετικά.

Οι δρόμοι ήταν φρακαρισμένοι απο την κίνηση κοντά στο  Ile de la Cite όπου κάποιοι φοιτητές διαδήλωναν. Η Agnes κατάφερε να βρεί ένα κενό ανάμεσα σε δύο λεωφορεία που θα μπορούσε να περάσει με το παλιό Volkswagen της. Ήμουν σε τέτοια αναστάτωση που τη ρώτησα αν ο συνεχόμενος λόξιγγασ θα μπορούσε να είναι σύμπτωμα επικείμενου θανάτου.


''Πού το άκουσες αυτός'' ,μου είπε. ''Δεν είναι αλήθεια, μην ανησυχείς''.


Είδαμε το ασθενοφόρο μπροστά στο σπίτι και ένα πλήθος κόσμου απο τους διπλανούς δρόμους να κατευθύνονται προς αυτό για να δούν τι συμβαίνει.


''Είναι καλα ;;'', ρώτησα.


''Θα πρέπει να ρωτήσετε στον επάνω όροφο. Θα σας πάω τώρα''


¨Εβλέπα τα πρόσωπα των ανθρώπων που βρισκόταν εκεί για να ανακαλύψω κάποια είδηση, αλλά δεν είδα τίποτα.


Η πόρτα στον τρίτο όροφο ήταν ανοιχτή διάπλατα. Είδα την Pam να στέκεται στο τέλος του διαδρόμου της εισόδου αλλα δεν μπορούσα να την δώ καθαρά λόγω μίας ομάδας υπαλλήλων που βρισκόταν στη μέση του διαδρόμου. Έφυγαν απο τη μέση όταν προσπάθησα να πάω στην Pam η οποία μου είπε πως ο Jim ήταν νεκρός.


'' Ο Jim μου είναι νεκρός,Alain, μας άφησε! Είναι νεκρός!'' και πρόσθεσε ''Θέλω να μείνω μόνη μου, σε παρακαλώ''


Δεν ήξερα που να πάω γιαυτό περίμενα ποτε θα κάνει αυτή την πρώτη κίνηση. Την έκανε πηγαίνοντας μέσα στην κουζίνα και αφήνοντας με στο φουαγιέ για να συνειδητοποιήσω τί μου είχε πεί λίγα λεπτά πριν.


Δεν σκέφτηκα και δεν ένοιωσα τίποτα. Ζαλισμένος σαν να μου είχαν μόλις επιτεθεί έστρεψα το βλέμμα μου αλλού προσπαθώντας να σκεφτώ κάτι άλλο.


Τα μάτια μου έπεσαν πάνω στις μπότες του Jim  που στεκόντουσαν όρθιες στο άλλο δωμάτιο.


Ευχαριστώ που με προετοιμασες για όλο αυτό Jim. Άντε γαμήσου Jim.


H Agnes ¨ηταν στην είσοδο και έψαχνε τον υπεύθυνο για να μάθει αν ο Jim ήταν πραγματικά νεκρός.
Της είπαν πολύ ευγενικά ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί ήταν νεκρός μία ώρα τουλάχιστον πρίν πάνε.


Είδα την Pam να μπαίνει στο δωμάτιο του και επειδή δεν εμπιστευόμουν να την αφήσω μόνη ζήτησα απο την Agnes να μείνει μαζί της.


''Ξέρεις που είναι τα ρούχα της; Είναι βρεγμένη,μούσκεμα'', με ρώτησε η Agnes


Της έδειξα ένα ντουλάπι κοντά στην είσοδο οπού καθόταν όρθιος ένας υπάλληλος. 


Όταν πήγε να πάρει τα ρούχα της Pam της είπα ψιθυριστά να μήν πεί σε κανέναν ποιός ήταν ή ποιος δεν ήταν ο Jim και ότι θα τους μιλούσα εγώ.


Ακουσα πως έλεγαν οτι είμαι ένας Αμερικανός φίλος του και πήγα πιο κοντά για να ακούσω τί λένε. 
Ηρθε ένας επιθεωρητής της αστυνομίας για να μάθει πως βρέθηκε ο Jim στη μπανιέρα. Ερχόταν κοντά στην κρεβατοκάμαρα.


Είπα στον εαυτό μου να μήν ακούσω λεπτομέρειες περιγραφής για να μήν κάνω στο μύαλό μου τον θάνατο του πιο αληθινό.


Ο επιθεωρητής ήρθε και με ρώτσε πόσο κάθησα στην Γαλλία και αν είμαι Αμερικανός, και του απάντησα πως βρίσκομαι ένα μήνα εδώ και μένω σε ένα φιλικό πρόσωπο.


Υστερα με ρώτησα πως και μιλάω τόσο καλά Γαλλικά και του είπα πως Γεννήθηκα στη Γαλλία αλλα στα χαρτιά είμαι Αμερικανός πολίτης. Του ζήτησα να μή συνεχίσουμε αυτή τη κουβέντα γιατί ήμουν αρκετά αναστατωμένος.


''Δωστε μου τα στοιχεία σας, του φίλου σας και της κοπέλας, ονοματα , εθνικότητα , επάγγελμα, θέλω να ελέγξω άν ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών"'


Θα το μάθαινε ούτως η άλλως αυτό όταν έφθανε ο ιατροδικαστής. Μου ήρθε μία ιδέα . Να αντιστρέψω τα δύο ονόματα του Jim για να μήν γίνει πανικός όταν μαθευτεί πιος ήταν.


''Το όνομα του φίλου μου ήταν Douglas James Morrison. Ήταν Αμερικανός και ποιητής.'' Περιμενα μέχρι να τελειώσει το γράψιμο και πρόσθεσα ''Ηταν αλκοολικός αλλά δεν έκανε χρήση ναρκωτικών ''


Ακόμα και αν ο θάνατος του Jim περιγράφονταν απο τον ιατροδικαστή ως ο θάνατος ενός νεαρού Αμερικανού που βρέθηκε νεκρός στην μπανιέρα του, οι εφημερίδες θα ανέφεραν τα στοιχεία του ούτως η άλλως. Και αν εγώ αντέστρεψα τα δύο ονόματα του Jim θα υπήρχαν αρκετά έξυπνοι αναγνώστες που θα καταλάβαιναν ποιος ήταν. Αλλωστε η παραμονή του στο Παρίσι δεν ήταν μυστικό.


''Συνήθως οι ποιητές δεν κάνουν πολυτελή ζωη.Πως θα μπορούσε ο φίλος σας να αντέξει οικονομικά ένα διαμέρισμα σαν και αυτό;"' , είπε ο επιθεωρητής.


''Ήταν ποιητής αλλα έκανε και άλλες δραστηριότητες κύριε'', ''Μπορούμε να τα αφήσουμε για λίγο όλα αυτά, με κάνουν και νοιώθω άρρωστος.Θα ήθελα να πάω μέσα στους φίλους μου για λίγο.''


''Αυτό είναι όλο για τώρα'' με διαβεβαίωσε. ''και αν ο ιατροδικαστής μετά την εξέταση δώσει μία σαφή έκθεση θα μπορέσουμε να σας δώσουμε το πιστοποιτικό θανάτου και την άδεια ταφής.Διαφορετικά θα καλέσουμε και άλλους γιατρούς να δουλέψουν στην υπόθεση"'


''Πόσους ακόμη;''


''Πολλούς''


Η πινακίδα στν πόρτα του Jim έλεγε: Κοιμάμαι μήν ενοχλείτε. Στα Αραβικά και στα Γαλλικά. Τα μάτια μου έμειναν για μια στιγμή στο χερούλι της πόρτας πρίν αποφασίσω να την ανοίξω.Δεν ήθελα να δώ τον Jim νεκρό. Την τελευταία φορά τον είδα στην καφετέρια-έτσι θέλω να τον θυμούνται (Αυτος είναι ο τρόπος για να τελειώσουν όλα.Τί άθλιο τέλος)

Ξαφνικά ο τελευταίος αστυνομικός που ήταν στο δωμάτιο του Jim βγήκε και άφησε ανοιχτή μία χαραμάδα απο την πόρτα. Μπόρεσα να δώ το πόδι του καθαρά. Αυτό το θλιβερό θέαμα πλαισιωμένο απο την πόρτα έσβησε την τελευταία μνήμη στην καφετέρια.

Η Pam έμεινε δίπλα μου και κρατήθηκε απο το χέρι μου. 


Την ρώτησα μήπως ήταν καλύτερα να δώσουμε το σωστό όνομα του Jim στον επιθεωρητη και μου έιπε όχι.


"'Τωρα βιάσου και πες μου πώς πέθανε. Δεν θα μπορέσεις να μείνεις μόνη σου για πολύ ακόμα''


Η Pam άρχισε να λέει την ιστορία:


''Το προηγούμενο βράδυ γυρίσαμε κατευθείαν σπίτι μετά την ταινία. Μόλις φτάσαμε αρχίσαμε να σνιφάρουμε ηρωίνη και ο Jim άρχισε να βάζει τα τραγούδια του.Τα έβαλε όλα, το ένα μετά το άλλο ακόμα και το The End. Μετά πήγαμε για ύπνο. Ο Jim άρχισε να μου ζητάει να πάρει κάι κάποια περισσότερα πράγματα, δεδομένου μάλιστα οτι είχε πάρει και κάποια μόνος του κατά την διάρκεια της μέρας.Κάναμε και μία μικρή χρήση την προχθεσινή νύχτα.




''Ποιός το είχε; Εσύ Pamela" Ρώτησε η Agnes


''Φυσικά. Εγώ είμαι αυτή που τα κρατάει'' Η Pamela είπε αυτή τη φράση με μία απροσδόκητη νότα τραγουδιού σχεδόν φτάνοντας σε φαλτσέτο, μόνο και μόνο για να γίνει κανονική η φωνή της όταν γύρισε και μου είπε:  ''Alain δεν τον έχετε δεί ακόμα. O Jim μου είναι τόσο όμορφος, πηγαίνετε-πηγαίνετε να δείτε!''


''Και μετά τί έγινε'', ρώτησα αγνωόντας την πρότασή της.


''Μετά αποκοιμηθήκαμε. Δεν ξέρω τί ώρα ήταν όταν η βαρειά αναπνοή του Jim με ξύπνησε. Ακόμα κοιμόταν αλλα ο καημένος είχε πρόβλημα στην αναπνοή. Προσπάθησα να τον ξυπνήσω αλλά δεν αντέδρασε. Πανικοβλήθηκα και άρχισα να κλαίω και να τον χτυπάω. Τον χαστούκισα 2-3 φορές αλλά δεν έγινε τίποτα. Μετά συνήλθε αλλά δεν φαινόταν ο εαυτός του. Ημουν πολύ κουρασμένη αλλα κατάφερα να τον μεταφέρω  μέχρι την μπανιέρα.''


Το σφύριγμα της τσαγιέρας έδωσε στην Agnes μία παύση για να πάει στην κουζίνα και να επιστρέψει με ένα ποτήρι και ένα κουτάλι για την Pam.


''Είναι ζεστό τσάι, θα σου κάνει καλό''


Η Pam ήπιε μια γουλιά αργά και μετά την ρώτησα: ''Ποιος άνοιξε τη βρύση της μπανιέρας;''
 
''Δεν θυμάμαι. Ξυπνησα αργότερα με κρύο ιδρώτα. Ο Jim δεν ήταν στο κρεβάτι μαζί μου. Τον βρήκα στην μπανιέρα αναίσθητο. Έτρεχε αίμα στο πρόσωπο του και είχε κόκκινα σημάδια στην δεξιά μεριά του στήθους του. Ξαφνικά άρχισε να κάνει εμετό στην μπανιέρα. και εγώ έτρεξα στην κουζίνα για να του πάω μία λεκάνη και είδα μικρά κομμάτια ανανά που είχαμε για βραδυνό και μετά αίμα. Έπρεπε να αδειάσω τη λεκάνη τρεις φορές και να την πλύνω. Ημουν τόσο κουρασμένη και μου είπε οτι ένοιωθε καλύτερα ή κάτι τέτοιο και πήγα στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκα. 


''Τί θέλετε να μου πείτε;'', ήρθε ο ιατροδικαστής ξαφνικά και με ρώτησε. ''Ότι δεν κάπνιζε καν μαριχουάνα, ούτε καν στην Αμερική που εκεί η χρήση της είναι συχνότερη και απο το κανονικό τσιγάρο;Και κάπνισε μόνο χθες το βράδυ;; ''


Τα νεύρα μου είχαν καταστραφεί. Δεν μπορούσα καν να σκεφτώ. 


''Λυπάμαι, αλλα δεν μπορώ να υπογράψω πιστοποιητικό για φυσικό θάνατο.''


Η Agnes πήγε στην Pam άρχισε να της χαιδεύει το χέρι και της είπε οτι το ασθενοφόρο είχε πει πως ο Jim είχε πεθάνει τουλάχιστον μία ώρα πριν έρθουν. Η Pam δεν απάντησε. Έβγαλε μερικές κατεστραμένες κλωστές απο το μανίκι της και συνέχισε την ιστορία.


''Η έκφρασή του ήταν τόσο γαλήνια, το κεφάλι του είχε μια μικρή κλίση και το νερό έφτανε μέχρι το στήθος του . Να μέχρι εδώ (έδειξε). Χαμογελούσε λίγο. Αν δεν υπήρχε όλο αυτό το αίμα θα.....''


"'Ξέρεις η αιμοραγία στο θάνατο είναι τελείως ανώδυνη'',την διέκοψε η Agnes, ''Αυτος δεν θα γνώριζε τί του συνέβαινε''


Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο αλλα πρίν προλάβει να το σηκώσει η Pam η Agnes την προειδοποίησε οτι οι κλήσεις μπορει να μαγνητοφωνούνταν. Ως εκ τούτου όλες οι συνομιλίες μας θα έπρεπε να είναι απο δημόσιο τηλέφωνο. Αναρωτήθηκα αν ήταν ο νέος αριθμός όταν η Pam είχε τρέξει μακρυά, στις αρχές του έτους αφήνοντας τον Jim στο Λος Αντζελες. 


Η Pam ποτέ δεν τον είπε ολόκληρο όσο έμενα μαζί τους. Κάθε φορά που οι φίλοι της στο Παρίσι πήγαιναν σπίτι, ο Jim και εγώ πηγαίναμε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος του σπιτιού μέχρι να φύγουν όλοι.Ποτέ δεν μίλησε γιαυτό και άρχισα να πιστεύω πως τον Jim δεν τον ένοιαζε καθόλου αυτό. Επίσης ο Jim μου είχε δώσει κάποιες συμβουλες. Μου είχε πεί να μήν ανησυχήσω άν η Pam απειλήσει οτι θα αυτοκτονήσει . Κοιτάζοντας πίσω όλο αυτό το θέμα με έκανε να ανατριχιάζω.  Έκανε μία συνηδειτή προσπάθεια να ξεφύγουμε απο αυτήν και αόριστα, παραφράζοντας ενα στοίχο που ο ίδιος χρησιμοποιούσε στις  συναυλίες του, είπε: 

"' Υπάρχουν μόνο δύο επιλογές που μπορείς να κάνεις. Ο καθένας απο εμάς την έχει κάνει. Εσεις και εγώ είμαστε στην πλευρά της ζωής, αυτή είναι στην πλευρά του θανάτου.Ούτε εσείς ούτε εγώ μπορούμε να κάνουμε κάτι γιαυτό. Μην ανησυχείτε γιαυτήν''.


Αφού πήγα να αγοράσω τσιγάρα, και περπατώντας μέσα στο πλήθος άκουγα λέξεις όπως, νέος,θάνατος και ''νέοι'', μία λέξη που οι Παριζιάνοι βάζουν ταμπέλα στην ξενοφοβία τους, που εννοούν "'ξένοι"'. Αλλά δεν άκουσα το όνομα του Jim ούτε το επάγγελμά του. Προς το παρόν το μυστικό είχε διατηρηθεί και η ανάγκη να παραμείνει έτσι γινόταν μεγαλύτερη όταν έβλεπα τα άπληστα πρόσωπα του πλήθους να περιμένουν για μία ''φθηνή συγκίνηση''.


Καθώς έμπαινα στο διαμέισμα είδα 2 νεαρά προσωπα οικεία προς εμένα. Ηταν ράφτες, που τους άξιζε να τους δείρουν. Εμένα δεν μου άρεζαν απο την αρχή. Δεν μου άρεζε κάποιος που δεν έριξε πέτρες ποτέ στην αστυνομία το ¨68 και αυτοί ήταν ακριβώς οι τύποι που δεν το έκαναν. Ο ψηλός μου συστήθηκε ως Jean και ο κοντός ως Jean-Louis. Ζήτησαν την Pam. Τους είπα πως η Pam δεν μπορεί να δεί κανέναν και τους συμβούλεψα να της τηλεφωνήσουν αύριο.


''Κοίτα, αυτή με κάλεσε!'' Είπε ο Jean επιθετικά.  ''Ξερω τα πάντα. Αλήθεια τα ξέρω''.


O Jean συνέχισε και είπε ''Εζησα με την Pam 6 μήνες!''


''Ένταξει, αλλα τώρα πρέπει να φύγετε'' απάντησε η Agnes, που ήρθε σαν απομηχανής θεός δίπλα μου.


H Agnes θα τους πέταγε έξω, αν δεν ερχόταν ξαφνικά η Pam λέγοντας τον Jean να περάσει μέσα. Η Pam και ο Jean κάθισαν στο κρεβάτι που κοιμόμουν εγώ όταν έμενα εκεί.  Συζητούσαν πολϋ σιγά. 


''Σε παρακαλώ,φύγε'' πήγα και του είπα νευρικά. ''Μην επιβαρύνεις την κατάσταση, δεν πρέπει να είσαι εδώ όταν θα έρθει ο ιατροδικαστής και η αστνομία. Σε παρακαλώ μην πείς τίποτα σε κανέναν. Κάντο για την Pam. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα".

"Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει φίλους σαν κι αυτούς."  είπε η Agnes κουνώντας το κεφάλι της και κλείνοντας την πόρτα πίσω τους. "Είναι έμποροι ναρκωτικών."

H Pamela ήρθε ξανά μαζί μας.

''Pam έχει μείνει καθόλου ηρωίνη μέσα στο σπίτι;''

''Όχι'', απάντησε αμέσως. ''Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τα εξαφανίσω όλα και να τα πετάξω στην τουαλέτα. έχουν εξαφανιστεί."' 

''Η Agnes  μου είπε πως ο Jean βρήκε καθώς έφευγε ένα σωλήνα καπνίσματος χασίς. Αν το πήρε και δεν το πέταξε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί'' , της είπα.

Η Agnes αποφάσισε να φύγει γιατί δεν ήθελε να εμπλακεί περισσότερο σε όλο αυτό. Είπε στην Pam πως θα ετοίμαζε ένα κρεβάτι στο σπίτι της γιαυτήν.


Ενώ η Pam έβγαινε απο το δωμάτιο του Jim κοίταξα για λίγο έξω απο το παραθυρο. Είδα όλο το πλήθος ανθρώπων ακόμα εκεί.


''Κάψτε τα στο τζάκι'', είπε η Pam φέρνοντας μου ένα πακέτο απο γράμματα.


''Δεν μπορούμε'' της απάντησα-''Η αστυνομία θα μυρίσει το καμμένο, Αλλωστε είναι η πιο ζεστή μέρα του χρόνου. ''


Η Pam έβαλε φωτιά σε ένα φάκελο για να μπορέσει να ανάψει το τζάκι και πήγε μέσα να φέρει και τα υπόλοιπα. Εκείνη τη στιγμά παρατήρησα ότι οι επιστολές είχαν τα δικά της γράμματα. Αναρωτιόμουν τί θα μπορούσε να γράφει.


''Ιστορίες ναρκωτικών'' , ειπε η Pam κοιτώντας με. ''τα ναρκωτικά και εγώ, αλλ¨α αυτό είναι για τον Jim και δεν πρέπει να το βρούν εδώ. Ορίστε πάρε και διάβασέ το. ''


Πηρα στα χέρια μου μία έκθεση της αστυνομίας του L.A. Εγραφε οτι ο Jim είχε συλληφθεί στο Hyatt Hotel στο Sunset Boulevard οπου η αστυνομία είχε βρεί στον Jim μαριχουάνα.


''Ηταν του Jim η μαριχουάνα;'' ρώτησα


''Όχι, ήταν της Babe Hill'' απάντησε η Pam καθώς σήκωνε απο το πάτωμα κάτι φιλμ 8mm που είχαν πέσει.


''Χθές το βράδυ είδαμε όλα τα φίλμ που πάρθηκαν στο ταξίδι, Γρανάδα, το Μαρόκο, την Κορσική. Τραγουδήσαμε και το soundrack του. Πως λεγονται αυτά τα τραγουδια του Jim που λένε '' run with me" και "let's run" - Ξέρεις ποια λέω.


''Δεν θυμάμαι ούτε εγώ. Αλλα και εσείς δεν μου είπατε πως σας φάνηκε η ταινία που σας έστειλα να δείτε''


Η Pam χαμογέλασε θυμώντας το και είπε: ''Ητανε ακριβώς σαν και εμάς τους δυό''


Μερικά απο τα γράμματα που κρατούσε η Pam έπεσαν κάτω στο πάτωμα, και άρχισε να φυσάει ένα μικρό αεράκι που τα διασκόρπισε εδώ και εκεί. Η Pam κατάφερε να βρεί ακριβώς αυτό που ήθελε, πεσμένο στα πόδια μου.


''Νομίζεις ότι θα το πίστευαν αν τους έλεγα ότι αυτό είναι το πιστοποιητικό του γάμου μου. Άλλα είναι στα Αγγλικά. Αυτοί δεν ξέρουν καθόλου Αγγλικά."'


''Δεν θα λειτουργήσει. Φένεται ότι είναι προγαμιαίο συμβόλαιο. Υπάρχει η ίδια λέξη και στα Γαλλικά''


''Το κάναμε στο Denver αυτό αλλά ποτέ δεν το πιστοποιήσαμε'' Είπε η Pam χαμογελώντας λες και ήταν ένα οικείο αστείο.


Είδα το περιοδικό που είχα αφήσει την προηγούμενα μέρα εκεί, και που ο Jim μου είχε πεί να το διαβάσω αλλά δεν το έκανα επειδή βιαζομουνα


Ζήτησα την άδεια να το παρω και η Pam μου απάντησε ενώ αρχισε να ψάχνει άτσαλα μέσα στις σελίδες των περιοδικώ όταν ξαφνικά έπεσε το μάτι μου στον κύριο τίτλο.
''Η πανούκλα της ηρωίνης. Τί να κάνουμε γιαυτό.''




..........ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......